De grappige, bijzondere ervaringen van de vorige weken leidden ertoe dat ik vrijdag besloot om een blog te gaan bijhouden. Het leek me leuk om mijn belevenissen in de kleurrijke, soms tegenstrijdige wereld van het dampen op te schrijven.
Ik had in het verleden al een domeinnaam gekocht en besloot om daar maar eens een site bij te gaan bouwen. Dat laatste was niet al te moeilijk. Met een sjabloon van Websitemaker (van mijndomein.nl) en een eigen foto (van damp natuurlijk) lukte het me vrijdagochtend om in een paar uur een eenvoudige, stijlvolle site te maken (toch?). Op zaterdag begon ik met het eerste artikeltje. Het ging best lekker, rustig achter mijn netbookje, af en toe een hijs nemend van mijn eGo. 's Avonds gingen mijn vrouw en ik uit eten met collega Evert en zijn vrouw, en ik stond tussen hoofd- en nagerecht keurig buiten te dampen. Niet binnen, want die discussie wiilde ik niet aangaan. Ik was, licht beneveld door de wijn, ook heel tevreden met mezelf. Ik had al vier dagen geen sigaretten meer gekocht (wel af en toe gebietst) en dat voelde goed. Ik zag aan de horizon voor het eerst een tabaksvrije (en uiteindelijk ook nicotinevrije) toekomst. Fijn!
Op zondag tikte ik rustig door aan de stukjes voor het blog. Ik dacht regelmatig met plezier terug aan de bizarre scenes in het rookhok op het werk: vrolijk dampende e-rokers die langzamerhand het rookhok veroveren. Inmiddels had ik ook doorgekregen dat e-roken een hoge gadgetfactor heeft. Ik had bij ebnferro.com een eerste clearomizer gekocht en later bij e-sigarets.nl een CE5+ met verwisselbare coil. Daar dampte ik de tweede helft van de week mee. En dat was lekker! Ze maken iets meer lawaai dan de tankjes van de eGo-T maar zien er leuker uit en bevatten meer liquid. Op vrijdag bestelde ik ook nog een mini Vivi Nova en twee Kangers: de T3 en de MT3. Hoppa. Ik zou niet zonder damp komen te zitten en had een paar hippe clearomizers! Ik overwoog ook nog om een extra batterij te kopen (zag mooie gegraveerde bij een paar webshops), maar dat kon wel wachten, dacht ik.
DUS NIET! Op zondagmiddag was mijn batterij leeg. De andere had ik de dag ervoor opgeladen, dus dat was geen probleem. Dacht ik. Maar de tweede batterij gaf na vier hijsen de geest. Leeg. Ik legde nummer 1 aan de lader, maar er gebeurde niks. Lampje van de lader bleef groen. Na een uur: geen stroom. Nummer 2 eraan: niks. Andere muurstekker (van mijn mobiel) eraan: niks. Ander stopcontact: niks. Batterij vegrendelen/ontgrendelen: niks. Conclusie: lader kapot. Had ik eerder die week als reservelader gekocht.
Shit. Geen batterij, geen damp. Geen damp, geen nicotine. Geen nicotine, stress. Het is triest, maar de dampers en rokers (en alle andere verslaafden in NL) weten wat ik bedoel. Natuurlijk kon ik zo naar de benzinepomp gaan om een pakje sigaretten te kopen, maar dat wilde ik niet. En deed ik ook niet. Eerst maar eens slapen, dacht ik. Morgen kijken we wel.
De volgende ochtend (paasmaandag) zou ik na het ontbijt naar een goede vriend gaan. Ik was vroeg wakker en zat met een kop koffie te balen van alles en van mezelf. Van de verslaving. Van de dag dat ik begon met roken (Stoer! Alleen bij het uitgaan. Kan best). Maar goed. Hoe kwam ik op paasmaandag in vredesnaam aan een goede lader of aan een batterij? Ik kon natuurlijk ook een pakje sigaretten kopen maar daar had ik gewoon weerzin tegen. Ik wilde niet roken maar dampen. Wat me daarin sterkte was het feit dat ik me de vorige week echt beter was gaan voelen. Niet alleen 's ochtends (meer lucht, minder slijm), maar ook overdag. Meer lucht, meer energie.
Toch kocht ik op weg naar mijn makker een pakje blauwe Camel. Ik rookte er eentje in de auto. Het was lekker en ik vloekte hartgrondig. Bij mijn makker rookte ik er nog een stuk of vijf. Tsja. Op weg naar huis stopte ik bij drie benzinepompen om te kijken of ze daar wegwerp e-sigaretten verkochten. Nope. "Een wat?". Zucht. Wel twee bij vier meter sigaretten, geen spullen om mee te dampen. Benzine, dat dan weer wel. Zucht.
Plotseling bedacht ik me dat collega Lars niet ver van mij vandaan woonde. Lars was weer voornamelijk terug aan de analoogjes, dus misschien... Ik belde hem op en legde de zaak uit. Twintig minuten later bracht hij drie batterijen langs (lader kon hij niet vinden). En nu zit ik dit stukje te tikken. EGo ernaast, gevuld met Magic Stardust van @37. 6mg, lekker licht. Goeie, lobbige damp, klein beetje gier. En de cameltjes geef ik morgen aan Lars.
Zo. In het eerste artikel van dit blog beloofde ik uit te leggen hoe ik binnen twee weken veranderde van een sceptische beginner in een enthousiaste damper. Bij deze. U bent helemaal bij. Maar er zijn nog plenty dingen te ontdekken en overdenken over het dampen. Zonder gekheid: ik heb het gevoel dat we de komende tijd nog interessante ontwikkelingen gaan meemaken. E-roken zou zo maar echt kunnen gaan boomen maar er zijn dreigende bewegingen vanuit de Europese en nationale overheid. Daarnaast zit er ook onzekerheid en ongemak in het knusse dampwereldje. Er is dus genoeg om over te schrijven. De reacties op mijn verhalen zijn heel bemoedigend (dank!), dus ik blijf maar even doortikken.
EN DE STRIJD OM HET ROOKHOK GAAT DOOR!
Ook daar zal ik verslag van blijven doen...
Reacties