Na mijn verwarrende zoektocht op internet had ik het een beetje opgegeven, Maar soms krijg je zomaar een zetje uit een onverwachte hoek. En dat kreeg ik op vrijdag 15 maart van een ander rookmaatje, Ben.

Ben is een joviale Amsterdammer met het uiterlijk van een Turkse worstelaar. Stoer, gedrongen en kaal. We zien mekaar een paar keer in de week in het rookhok. Toen ik daar die vrijdag binnenkwam, zag ik tot mijn stomme verbazing Ben staan met een e-sigaret in zijn mond. Ik vroeg hem wat hij in vredesnaam aan het doen was met zo'n raar ding. Hij zei "Is goed man, zo'n ding. Lekker dampen. Heb al een week geen sigaretten meer gerookt!". Ik liep naar hem toe om eens goed te kijken en rook plotseling een vage aarbeiengeur. "Jezus mina! Wat heb je erin? Dat is toch geen aardbeiensmaak?!" Ben knikte. "Strawberry! Zeker weten! Hartstikke lekker. Weinig nicotine erin, lekker dampen. Mijn dochter vindt het ook hellemaal goed. Pap, je ruikt weer lekker."

Ik wist me even geen houding te geven. Ben. Stoere Ben. Strawberry. Daar stond hij me met pretoogjes aan te kijken en te dampen. Ik vertelde Ben dat ik op internet door de bomen het bos niet meer zag. Ben haalde zijn schouders op en zei "mijn zwager heeft een stel van die setjes met vloeistof gekocht in Duitsland. Opladen, vloeistof erin en dampen maar. Heerlijk."

Op dat moment kwam Els binnen met haar e-sigaret. "Ha!", riep ze. "Heb je het gezien? Ben is ook om. Nu jij nog!". Ben zei "Moet je een setje? Kost een paar tientjes. Kan je zo van me overnemen met een paar flesjes erbij. Tientallen smaken." En voor ik het wist had ik "ja" gezegd. "Maandag neem ik het voor je mee", zei Ben.