Op donderdag liep ik met e-sigaret en een extra tankje naar mijn werk. Ik rookte eerst mijn laatste Pall Mall maar eens op en gooide mismoedig het pakje in de vuilnisbak. Het was een drukke dag op het werk, en ik nam tussendoor af en toe een hijs van mijn EgO (koffiesmaak, nog steeds). Hoewel, "af en toe"... Een heleboel af en toe zal ik maar zeggen. En dan maakte ik ook nog regelmatig de vertrouwde gang naar het rookhok. Ik liep rond als een hond die zijn mand niet kan vinden. Was ook gespannen. Deed ik hier goed aan? Wat wist ik eigenlijk over de gevolgen van e-roken voor je longen? Niets, behalve het welles/nietes in een paar van die typische internetdiscussies tussen overtuigde voor- en tegenstanders. En zou het middel niet erger dan de kwaal zijn? Dat ik in plaats van twintig keer per dag een sigaret opsteken, de hele dag aan dat ding zit te lurken? Dan kan ik net zo goed een permanent nicotine-infuus aanbrengen en alvast op de intensive care gaan liggen...

's Middags rookte ik een analoge peuk met Henk. Die bevestigde mijn eerdere gedachten: "maak je geen illusies: je blijft je nicotineverslaving keurig onderhouden, hoor!" Maar toch. Aan het einde van de avond bedacht ik me dat ik die dag maar twee sigaretten had gerookt en dat ik voor het eerst in lange tijd geen pakje sigaretten had gekocht bij de benzinepomp om de hoek. En dat was toch winst. Ja toch?

Op vrijdag bleef het ongemak bij me. 's Ochtends had ik geen sigaret om met een bak koffie de dag mee te beginnen, en ik had helemaal geen zin in een hijs van de Ego. Op weg naar het werk dampte ik wel even. Op het werk was het een echte 'vrijdag': weinig mensen, weinig overleg, rust om te werken. De dag verliep hetzelfde als de donderdag. Af en toe een hijs achter het bureau, af en toe het rookhok in. Ik was mijn mandje echt wel kwijt...

Aan het einde van de middag bietste ik een analoogje van een collega en rookte die peinzend op in het rookhok. Els kwam plotseling binnen, zag wat ik deed en schopte me tegen mijn been. "Sukkel! Kappen met die handel!". Ik vertelde haar dat het mijn eerste peuk van de dag was en dat stelde haar gerust.

's Avonds ging ik met mijn vrouw naar het café om de hoek. En zwichtte voor de verleiding: onderweg kocht ik een pakje blauwe Pall Mall. In het café vertelde ik mijn vrouw wat ik aan het doen was en liet ik haar de e-sigaret zien. Ik had het tot op dat moment thuis allemaal een beetje stiekem gedaan, uit angst om verwachtingen te wekken. Mijn lieve vrouw wil namelijk heel graag dat ik stop met roken. Ze luisterde goed, lachte om mijn ongemakkelijke verhaal en zei dat ze me zou steunen, onder het motto "alles beter dan een pakje per dag". Dat deed me goed!