Op maandagochtend ging ik naar het werk. Geen ochtendsigaret, ook geen hijs van de e-sigaret. Daar had ik geen zin in. Ik had het druk en ik was gespannen. Op dinsdag moest ik een belangrijke presentatie geven: de hele dag op pad, verstandige dingen zeggen en dat zonder sigaretten. Ik dampte vooral in het rookhok, met af en toe een hijs achter het bureau. Ik rookte die dag één gewone sigaret. Die hakte er enorm in! 's Avonds kocht ik bij e-sigarets.nl nog een CE5+ Changeable Coil clearomizer met vijf reserve verdampers.

Op dinsdag ging het een beetje fout. Ik dampte er lekker op los, maar na mijn presentatie en de daaropvolgende borrel rookte ik zomaar vijf gewone sigaretten. Ik had geen zin in gezeur over mijn e-sigaret en omdat ik niet wilde bietsen, kocht ik zelf nog een pakje Marlboro Lights. Dat voelde niet goed en 's avonds kreeg ik er ook nog voor op mijn kop van mijn vrouw. Het goeie nieuws was dat mijn pakketje van ebnferro was aangekomen. Flesjes! Smaakjes! Clearomizer! Extra tankjes!

De volgende ochtend vulde ik een tankje van de eGo met 6mg Classic Virginia van @37, het huismerk van ebnferro. In een extra tankje deed ik 6mg Cherry, ook van @37. Bij het vullen merkte ik al dat de Classic Virginia een heel sterke, onplezierige lucht had. Op het werk nam ik in het rookhok voorzichtig een hijs en ging bijna over mijn nek. Wat een verschrikkelijke lucht! Onbeschrijfelijk. Pernis op de Dag des Oordeels! Een rottend lijk overgoten met Glorix! Jakkes. Ik probeerde het nog een paar keer om te kijken of het beter zou gaan. Els kwam ook binnen en zag me worstelen. We lachten er samen om en ik ging over op de Cherry. Iets beter, maar ook niet geweldig. Te zoet, chemisch. Els beloofde me een beetje van haar tabaksliquid te geven.

In de middag ontstond in het rookhok een bijzondere situatie. Op een gegeven moment stonden Els, Ben en ik dampend te kletsen: "heeeeerlijk. Wat heb jij erin? Aardbei? Lekker? Dampt goed, man! Jemig wat dampt dat lekker!" Enzovoort. Er stonden nog twee collega's in het hok die analoog aan het roken waren. En die keken totaal verbijsterd naar het lawaaiige spektakelstuk dat wij opvoerden. Want niet alleen overtraden we luidkeels de mores van het rookhok (niet teveel praten, iedereen lekker laten paffen), maar WE WAREN IN DE MEERDERHEID. Dat gebeurde de volgende dag nog een paar keer. We maakten er een hele act van: drie of vier vrolijk dampende e-rokers in het hok tegenover 2-3 analoge rokers. En je voelde het gebeuren. Verbazing. Nieuwsgierigheid. Huh? Wat is dit? Hoe kan dit? Wat kost dat? Kortom: REVOLUTIE IN HET ROOKHOK!